Historia parafii

Geneza powstania Parafii

W drugiej połowie XX wieku terytorium parafii św. Jana Chrzciciela było bardzo rozległe. Obejmowało ono swym zasięgiem wiele okolicznych wiosek. Z czasem wioski usamodzielniały się, tworząc odrębne parafie. Jednak wzrastała liczba mieszkańców miasta w związku z migracją ludności wiejskiej. W latach 90 XX stulecia parafia liczyła kilkanaście tysięcy wiernych . Proboszczem parafii i kustoszem sanktuarium był wówczas od 1986 ks. Prałat Edmund Markiewicz, który pełnił jednocześnie funkcję dziekana. W tej sytuacji zaistniała konieczność utworzenia nowej parafii na terenie miasta Janowa Lubelskiego, co polecił Ordynariusz diecezji sandomierskiej Bp Wacław Świerzawski. Nie było jednak miejsca pod budowę nowego kościoła, a przede wszystkim brakowało budowniczego. W niedługim czasie parafia macierzysta nabyła plac od Gminy Janów Lubelski u zbiegu ulic: ks. Skorupki i Prostej(obecnie ulicy Jana Pawła II), w pobliżu Osiedla „Rozwój” .

Rok 1995 dla sanktuarium janowskiego znajdującego się za ziemi lubelsko-sandomierskiej był wielkim Jubileuszem z okazji 350-lecia objawień Matki Bożej Łaskawej Różańcowej. Od 29 kwietnia do 7 maja trwały Misje święte przygotowujące parafian do przeżywania Wielkiego Jubileuszu, które prowadzili o.o. Redemptoryści .

5 maja po Mszy świętej z Sanktuarium wyruszyła procesja ulicami miasta z krzyżem misyjnym na miejsce placu przeznaczonego na budowę nowej świątyni. Krzyż został ufundowany przez Radę Parafialną. Modlitwa, śpiew, zapalone świece, podniosły nastrój towarzyszyły wielkiej rzeszy wiernych, którzy z ochotą wzięli krzyż na swe ramiona. Krzyż misyjny został wzniesiony o zmierzchu na placu przeznaczonym pod budowę nowego kościoła, przy ulicy Wiejskiej i ks. Skorupki . Plac poświecił i krzyż pobłogosławił Bp Marian Zimałek. Powiedział: m.in. „miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą”. Tak zwrócił się Pan Bóg do Mojżesza, gdy w pośrodku pustyni przemawiał doń z płonącego krzewu. Tak zwraca się do nas zgromadzonych w Janowie. Przyjmijmy to Boże Słowo w duchu głębokiej wiary i strzeżmy je w naszym sercach i sumieniach. Przyszliśmy na to miejsce w uroczystej procesji, żeby uczestniczyć w podniosłym akcie przemienienia tego skrawka janowskiej ziemi na miejsce święte. W imię Kościoła i jego modlitwą poświęcę ten plac i przeznaczę go pod budowę nowej świątyni, która ma być pomnikiem wzniesionym na progu III Tysiąclecia ku czci naszego Pana Jezusa Chrystusa. Poprzez modlitwę Kościoła i jego władzą wyłączę to miejsce z użytku świeckiego i oddam je wraz z wami pod stopy Panu Bogu w tym przeświadczeniu wiary, że stanie się ono miejscem świętym i uświęcającym człowieka. Żeby Jezus Chrystus- Słowo, które stało się Ciałem mogło zamieszkać wśród nas, podobnie jak zamieszkało w Betlejem, potrzebuje domu, żeby w nim głosić Ewangelię poprzez znaki sakramentalne, przekazywać ludziom Boże życie, żeby czynić to, co zostało rozpoczęte w Wieczerniku. Niech błogosławieństwo Boże wyprasza nam Matka Boża Łaskawa, która od 350 lat jest tak hojna dla Janowa Lubelskiego i całej okolicy. Niech Jej przykład i orędownictwo pomnaża w nas moc miłowania, żeby czekająca nas budowa miała fundament w naszym życiu chrześcijańskim .

Kościół św. Barbary

Dnia 2 marca 1996 roku Ksiądz Biskup Sandomierski zlecił księdzu Janowi Sobczakowi: „obowiązek zorganizowania i przygotowania wszystkiego, co jest konieczne do utworzenia nowej pełnoprawnej parafii. Proszę równocześnie o podjęcie budowy świątyni parafialnej na placu, który został poświęcony i przeznaczony na ten cel” . Ksiądz proboszcz niezwłocznie przystąpił do dzieła. Już na początku kwietnia rozpoczęto prace przy budowie, mimo iż na placu leżały jeszcze zwały śniegu po długiej, śnieżnej zimie. Dzięki pomocy mężczyzn został przywieziony z Tarnobrzega, ofiarowany przez parafię św. Barbary drewniany kościółek. Po uprzednim rozebraniu, na terenie placu budowy nowej parafii został zmontowany. Kościół również nosił imię św. Barbary . Do końca kwietnia wzniesiono drewnianą konstrukcję kościoła, położono elewację na całej budowli, pokryto ja dachem i zamontowano na nim wieżyczkę. Jednocześnie w tym czasie trwały prace przy wykończeniu wnętrza. Ściany kościoła wyłożone zostały płytami przywiezionymi z Tarnobrzega, sufit zaś otrzymał nowe kasetony, a prezbiterium pokryła nowa boazeria. Na podłodze ułożone płytki . Wokół kościoła wykonano porządki; W nowym kościele była sprawowana Msza święta pod przewodnictwem ks. Prałata Edmunda Markiewicza, w której wzięli udział kapłani, siostry zakonne z parafii i Domu Pomocy Społecznej oraz wielka rzesza wiernych. Już następnego dnia, tj. od 2 maja rozpoczęła się rytmiczna praca duszpasterska. Codziennie sprawowane były Msze święte, odprawiane nabożeństwa majowe, mino że jeszcze wewnątrz trwały ostatnie prace wykończeniowe. Tabernakulum zostało umieszczone po lewej stronie prezbiterium, a pośrodku umieszczono obraz patronki kościoła – św. Barbary, z prawej strony została postawiona figurka Matki Bożej Fatimskiej . Wielu parafian pragnęło przyczynić się do wyposażenia i upiększenia nowej świątyni. Pojawiły się kolejno: rzeźbiony krzyż do procesji, płaskorzeźba Matki Bożej Janowskiej, różaniec i świeczniki. Niektóre z tych rzeźb wykonał p. Wójcik, inne zostały podarowane bezimiennie. Pan J. Stelmach zakupił obraz Jezusa Chrystusa Dobrego Pasterza. Na ścianach bocznych umieszczone zostały bardzo oryginalne płaskorzeźby wyrażające stacje Drogi Krzyżowej autorstwa pana Lucjana Boruty, już nieżyjącego . Konfesjonały wykonał pan Andrzej Bielak z Kocudzy. Ławki zostały zrobione z desek ofiarowanych przez mieszkańców Godziszowa przez uczniów ZSZ pod kierownictwem pana T. Nowickiego,. Niewątpliwie wielką pomoc wnieśli tamtejsi księża: Ks. Proboszcz Jacek Staszak i były Proboszcz, obecnie emeryt – Ks. Kanonik Henryk Samul.

Dnia 4 czerwca 1996 roku ksiądz proboszcz parafii św. Jana Chrzciciela zwrócił się do biskupa diecezjalnego o wydanie dekretu erygującego nową parafię w Janowie Lubelskim . Biskup po zasięgnięciu opinii Rady Kapłańskiej, na podstawie kanonu 515&2 Kodeksu Prawa Konicznego, dekretem z dnia 21 czerwca 1996 roku (nr 664/96) erygował pełnoprawną parafię pod wezwaniem błogosławionej Jadwigi Królowej w Janowie Lubelskim. Biskup zaznaczył, że dekret wchodzi w życie w niedzielę 7 lipca 1996 roku . Nowa parafia będzie należała do dekanatu Janów Lubelski. Z parafii macierzystej do nowej powstającej parafii zostały wydzielone wioski: Zofianka Dolna(203 osoby), Zofianka Górna(397osób), Flisy(170osób) i Szklarnia(83osoby) oraz następujące ulice w mieście Janów Lubelski: Ogrodowa – numery parzyste, 8 Września, Prosta – bloki, Wiejska, Osiedle Wschód, Osiedle Rozwój, Przyborowie, Wojska Polskiego, Obrówka z ulicami Leśną i Turystyczną, Bohaterów Porytowego Wzgórza z przyległymi ulicami Słowackiego, Łąkową i Korczaka, ul. Zamojskiegood ul. Ogrodowej i Partyzantów w stronę szpitala. W obrębie parafii znajdują się szkoły: Szkoła Podstawowa nr 3, Zespół Szkół Zawodowych i Liceum Medyczne. Są również dwa szpitale: Szpital Miejski i Państwowy Dom Opieki Społecznej . Ogólna liczba parafian to ok. 7500 osób.

28 maja Biskup Ordynariusz Wacław Świerzawski poświęcił kościół podczas uroczystej Mszy świętej w obecności wielu parafian i duszpasterzy.

Budowa Kościoła św. Jadwigi

Podczas Mszy św. został odczytany dekret ks. Biskupa erygującego nową parafię na janowskiej ziemi.

Do dnia 21 czerwca 1999 roku kościół św. Barbary służył do sprawowania Mszy świętych dla wiernych parafii św. Jadwigi Królowej. Obecnie służy jako miejsce sprawowania Liturgii Słowa dla dzieci w każdą niedzielę. W kościółku św. Barbary przy ulicy ks. Skorupki coraz liczniej gromadzili się wierni. Zacieśniały się i pogłębiały więzy tworzące wspólnotę parafialną. Ks. Sobczak, chcąc zaangażować w budowę nowego kościoła jak najwięcej osób świeckich, zdecydował o szybkim utworzeniu Rady Parafialnej. Wybierali ją mieszkańcy. W ten sposób wyłoniono 60 osób. Zbierała się ona, by podejmować najważniejsze decyzje dotyczące budowy. Rozpoczęto budowę pomieszczenia gospodarczego, dzwonnicy i kościoła. Do nowo powstającej parafii w Janowie Lubelskim dnia 6 grudnia 1998 roku przybył Bp Edward Frankowski, aby poświęcić figurę św. Jadwigi – Patronki parafii, poświęcić dzwonnicę i dzwony oraz wmurować kamień węgielny pod budowę nowego kościoła.

„Ludzie są tu bardzo religijni i chętnie przychodzą do pracy- mówi ksiądz proboszcz. Nie wyznaczaliśmy wysokości składek na budowę. W czasie wizyty duszpasterskiej kolędy rozprowadzaliśmy cegiełki, będące dobrowolną deklaracją wysokości wnoszonych ofiar. Wszyscy, którzy je składają, są wpisywani do Złotej Księgi. Aż 60 procent mieszkańców włączyło się w budowę świątyni” . Plany budowy kościoła zostały wstępnie przedyskutowane z komisją architektoniczną Kurii Diecezjalnej. Projekt wykonali: mgr inż. arch. Marek Gierulski, mgr inż. arch. Seweryn Danczak, Izydor Lyko i Katarzyna Kulpa ze Stalowej Woli. Wnętrze zastało zaprojektowane przez mgr inż. arch. Jolantę Janikowską z Janowa Lubelskiego. Nowy kościół, wznoszony na planie Krzyża, będzie miał powierzchnię 850 m kw. Prace przy budowie nowej świątyni rozpoczęły się w sierpniu 1997 roku od wykopania i zalania fundamentów. Przy dużym nakładzie sił fizycznych przez mężczyzn z parafii prace posuwały się bardzo szybko. Kobiety troszczyły się o przygotowanie posiłków dla wszystkich pracujących. Kolejno wnoszono absydy, ściany świątyni. Sprzyjająca pogoda w zimie pozwalała na kontynuacje prac mularskich. Ksiądz proboszcz pragnął, aby Pasterka w Narodzenie Pańskie 1998 roku była sprawowana w nowym kościele. Jeśli te pragnienia urzeczywistnią się, będzie to budowa sakralna o takiej kubaturze zbudowana w nadzwyczajnie rekordowym czasie . Przez kolejne miesiące trwały intensywne prace przy wznoszeniu świątyni. Został wykonany balkon wewnątrz kościoła. W miesiącach letnich roku 1998 prace budowlane skoncentrowały się w górnych partiach wznoszenia świątyni. Po ukończeniu ścian, balkonów, przystąpiono do konstrukcji dachu, co wymagało odpowiednich umocnień i specjalnego ocieplenia, zwłaszcza że dach był konstruowany na kilku poziomach. Przez cały październik trwały intensywne prace przy budowie kościoła. Ukończona została konstrukcja dachu, wykonane zostało sklepienia kościoła. Po zakończeniu tych prac zaproszenie otrzymali tynkarze, którzy już 27 października przystąpili do tynkowania sklepienia oraz blacharze, którzy rozpoczęli krycie dachu blachą miedzianą. Z powodu wczesnej zimy, dużych opadów śniegu i temperatury minusowej do kilkunastu stopni, zostały przezwane pracę tynkarskie wewnątrz świątyni. Trwały natomiast prace ciesielskie i stolarskie . W styczniu i w lutym 1999 roku zostały zamontowane wszystkie drzwi do nowej świątyni, które były uprzednio zamówione. Z chwilą poprawy pogody od marca wznowiono prace. Prowadzono jednocześnie prace ciesielskie, blacharskie i tynkarskie. W miesiącu maju trwały wzmożone prace przy wykańczaniu świątyni.

Na wieży został zamontowany duży krzyż ze stali nierdzewnej, wykonany przez pracowników Fabryki Maszyn w Janowie Lubelskim. Również rozpoczęto budowę chodników przy wejściu do kościoła.

Dnia 20 czerwca 1999 roku z ogromną radością i weselem rozpoczęła się uroczystość konsekracji świątyni. Przybył na tę uroczystość JE ks. bp Ordynariusz Wacław Świerzawski. W uroczystej procesji zgromadzeni z duszpasterzami na czele przeszli z kościoła św. Barbary do nowej świątyni. Po powitaniu Ks. Biskupa przez dzieci, młodzież i dorosłych, po przemówieniu ks. proboszcza nastąpiła konsekracja, czyli namaszczenie ścian i ołtarza w połączeniu z określoną modlitwą. Następnie rozpoczęła się Msza święta, której przewodniczył ks. bp. Wacław. W homilii biskup wyraził dziękczynienie Bogu i ludziom, którzy wznieśli ten Dom Boży, podkreślając przede wszystkim zasługi ks. proboszcza- wspaniałego organizatora z bogatym doświadczeniem w prowadzeniu budowy. Na uroczystości zgromadziło się wielu wiernych z obydwu janowskich parafii, a po jej zakończeniu wszyscy wzięli udział w agapie, przygotowanej spontanicznie na ten dzień .

Po konsekracji świątyni nadal trwały prace wykończeniowe: okładanie płytkami podstaw kolumn, odwodnienie, układanie chodników. Kościół nabierał piękności przez wystrój wnętrza. W ołtarzu głównym został umieszczony 7 metrowy krzyż z rzeźbą Chrystusa. Obok niego zostały postawione figury św. Jadwigi Królowej i św. Barbary .Ksiądz proboszcz powziął dalsze decyzje budowy. Został przygotowany plan i już we wrześniu przystąpiono do budowy domu parafialnego, który jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania parafii . Po siedmiu miesiącach intensywnej pracy dnia 8 czerwca 2000 roku, podczas uroczystości odpustowych ku czci św. Jadwigi Królowej został poświęcony nowy dom parafialny . Dzięki inicjatywie ks. proboszcza Jana Sobczaka i parafian zostały zbudowane w 2003 roku olbrzymie jak na obecne czasy 36- głosowe organy piszczałkowe. Usytuowane są na murowanym chórze muzycznym nad wejściem do kościoła. Prospekt osadzony na wysokim cokole tworzy okazałą bryłę architektoniczną, o falistym i systematycznym konturze wklęsło- wypukłym. Ma budowę siedmioosiową, trój-wieżową, jednokondygnacyjną w częściach skrajnych oraz dwukondygnacyjną w części środkowej. Każdy człon ujęty został w obramowania segmentowe. Główny element dekoracyjny prospektu tworzą podstawy i zwieńczenia pól piszczałkowych, ozdobione metalową ukośną kratą. Wszystkie elementy drewniane są polakierowane, z zachowaniem naturalnej struktury drewna dębowego. W prospekcie ustawiono 69 cynowych piszczałek z głosów. Łączna skala poziomu brzmienia ma zakres C1-d6 czyli obejmuje 8 oktaw i sekundę . Organy zostały poświęcone podczas wizytacji kanonicznej przez Bpa Mariana Zimałka dnia 01 VI 2003 roku. Na balkonowej osłonie chóru zostały zawieszone płaskorzeźby w drzewie lipowym stacji Drogi Krzyżowej z tryptykiem: Zmartwychwstanie Pana Jezusa, Spotkanie kobiet z Aniołem, Apostołowie Piotr i Jan przy pustym grobie. Ponadto na balustradzie umieszczono płaskorzeźby: Świętej Rodziny, Pokłonu Trzech Króli, Pokłonu pasterzy, Zwiastowania NMP.